‘Mijn Philipstelefoon laat ik me niet afpakken’
Joep Jeukens (60) Gescheiden, een dochter Was: allround operator bij Philips (1969-2006; jaarinkomen 32.400 euro).
“Ik heb 38 jaar bij Philips in Heerlen gewerkt. Op 20 januari 1969 liep ik er voor het eerst binnen – een maandag was het, ijskoud – en in 2006, bij de sluiting van het bedrijf, ben ik er als laatste man
vertrokken. Geen dag ben ik met tegenzin naar mijn werk gegaan. Alle operationele functies die het bedrijf had, heb ik gedaan. Jarenlang was ik voorzitter van de ondernemingsraad. Zat in het bestuur van de be- drijfsgroep, was actief kaderlid van De Unie. Ik heb meeonderhandeld voor de cao en kwam ook bij andere Philipsvestigingen over de vloer. Een hele mooie tijd was het. Ik was een echte Philipsman, nog steeds trouwens. Dat bedrijf zit in mijn hart en dat gaat nooit meer weg.
“In 2004 vielen de ontslagen. We zaten met z’n allen in de kantine. Een voor een werden de namen afgeroepen en dan mocht je je envelop met de ontslagaanzegging gaan ophalen. We hadden een goed sociaal plan kunnen afsluiten. Maar toch. Het was de vreselijkste dag die ik bij Philips heb meegemaakt. Ik ben zelf anderhalf jaar later weggegaan, heb nog meegewerkt aan de afwikkeling. Toen is mijn contract ontbonden via de kantonrechter. Daar had ik als OR-lid recht op. Verder kreeg ik geld mee en mocht ik mijn rijbewijs gaan halen op kosten van Philips. Alle computerapparatuur van het bedrijf die ik thuis had mocht ik houden. En mijn mobieltje, met jaarabonnement.
“Na mijn ontslag ging het, in één woord, shit. Door mijn werk voor de OR en de vakbond was ik jarenlang veel van huis geweest. Soms kwam ik pas ’s nachts thuis. Op een zeker moment vertelde iemand me dat mijn vrouw een vriend had. Die had ze op haar werk ontmoet. We zijn gescheiden in de tijd dat mijn werk ophield. Daar zat ik dan, in m’n eentje in een groot huis, met 1400 euro maandlasten en een ww-uitkering van 1520 euro. Ik redde het door elke maand bij te leggen van mijn spaargeld. In 2008 kon ik aan de slag bij een beveiligingsfirma en in 2010 voor een jaar als volunteer bij de politie, een functie tussen aspirant-agent en agent. Maar interen moest ik nog steeds.
“Eind 2012 ging het helemaal mis. Ik kreeg een lieshernia en moest worden geopereerd. Was net weer vier maanden aan het werk in de beveiliging. Het bedrijf besloot mijn halfjaarcontract niet te verlengen. Mijn hypotheek liep na dertig jaar af. Mijn ww was al lang gestopt, mijn reserves op. Omdat ik het niet meer kon betalen, raakte ik mijn tv, internet en telefoon kwijt. Het enige wat ik nog had, is mijn mobiel. Met prepaidkaart, want een abonnement was uiteraard te duur. Maar mijn Philipstelefoon laat ik me niet afpakken. Die dingen heb ik verdorie zelf gemaakt.
“Ik raakte afgesloten van de buitenwereld. Werd levensmoe. Was alleen nog aanspreekbaar voor mijn kleinzoons, die zijn mijn alles. Ik heb gewoon nooit mijn ontslag goed verwerkt. Had zo graag die veertig dienstjaren willen volmaken. En als ik de verhalen van mijn oud-collega’s hoor… ik kan er gewoon niet tegen. Toen het zomer werd, ging het weer beter met me. Ik ben financieel orde op zaken aan het stellen. Mijn huis staat te koop. Zonder bord in de tuin, want dat zouden mijn kleinzoons niet aankunnen. Zij hoeven het voorlopig niet te weten.”
Het verhaal van Joep Jeukens is opgetekend in het boek ‘Buiten hun Schuld’. Overweegt u te doneren aan de stichting Persoonlijk & Betrokken? Of heeft u om een andere reden interesse in het werk van de stichting? Vraag u het boek dan gratis aan via onderstaand contactformulier. Wilt u zo vriendelijk zijn te vermelden om welke reden u het boek aanvraagt?